بررسی بیان ژن گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی در بیماران مبتلا به سرطان مری

سرطان مری پس از سرطان معده دومین و سومین سرطان شایع در مردان و زنان ایرانی است و تخمین زده می شود که از 35000 مورد مرگ سالیانه ناشی از سرطان که در ایران اتفاق می افتد حدود 5800 مورد مرگ ناشی از سرطان مری می باشد . این سرطان به انواع گوناگونی تقسیم می شود که دو نوع کارسینوم سلول سنگفرشی مری (escc) و آدنوکارسینوم مری (eac) آن بسیار رایج است. اگر این سرطان درمان نشود می تواند به گره های لنفی، استخوان، کبد، ریه ها متاستاز داشته باشد.این سرطان مانند سایر سرطان ها، حاصل مجموعه عامل های محیطی و تغییرات ژنتیکی است که مطالعات مولکولی سرطان مری، ناهنجاری های ژنتیکی را در ژن های p53، p16،egfr ، cox-2، inos،htert ، p21، apc، c-myc، vegf، tgt?، nf-?b درeac وescc نشان داده اند . این ژن ها ممکن است برخی از انکوژن ها را فعال کنند، یکی از تغییرات بیولوژیک که ممکن است در سرطان مری موثر باشد جهش در انکوژن egfr است. این ژن نقش مهمی در بررسی پیش آگهی و پیشرفت مرحله بالینی بیماری دارد. بین سطوح بالای egfr در سرطان مری از نوع سنگفرشی و تهاجم به عروق و پیش آگهی ضعیف بیماری، ارتباط معنی دار گزارش شده است .تعیین اختلالات این ژن همچنین می تواند در میزان کنترل بیماری در مواردی که استفاده از آنتی بادی های علیه آن در درمان به کار گرفته شود نقش داشته باشد .در حال حاضر در کشورهای مختلف دنیا مطالعاتی برروی جهش های egfr در انواع سرطان ها با تعداد محدودی رده سلولی انجام شده است. بررسی این ژن از نظر ژنتیکی مخصوصاً در زمینه سرطان از اولویت خاصی برخوردار است، به طوری که امروزه در مطالعات ژنتیکی بررسی این ژن روش توصیه شده برای تعیین اختلال ژنتیکی در سرطان ها است و از آن در درمان بدخیمی ها استفاده می شود.